غزل

هغه بدنامه د مجلس ښائست و، غلی ناست و
هغه نيکنامه به په هر مبارکباد ودريده

مونږه چې پريوتو نو هيڅوک مو په خوا کې نه وو
مونږه چې ودرېدو نو مخ ته مو شداد ودرېده

هغه سړى چې د خپل ذات په خوشبوئي غني و
تمبو د بل ته نن په طمع د څه داد ودرېده

د رقيب دا آدا مې هم د زخمي زړه ښائست شوه
صابره ستا په مخ کې څه په اعتماد ودرېده